Natuurjournaal 30 maart 2024

Als je een windevedermot tegenkomt, denk je misschien niet gelijk dat je met een vlinder te maken hebt. Dit T-vormige beestje van een centimeter of twee lijkt namelijk helemaal geen vlindervleugels te hebben. In rust zijn die inderdaad weggevouwen en steken de vleugels uit, haaks op het lichaam. Ook in uitgevouwen toestand zijn die vleugels bijzonder: door de vele insnijdingen lijken het net veren. Overigens kunnen ze er prima mee vliegen. De windevedermot heeft als vlinder overwinterd en is nu weer actief. Ze komen op licht af en misschien kom je er overdag één tegen op een muur of kozijn waar ’s nachts een lamp aanstond. Vedermotten hebben vaak één specifieke waardplant, de windevedermot verkiest daarvoor de haagwinde. Die komen de komende maand weer boven de grond en zijn voer voor de rupsen, die in de zomer verpoppen tot de nieuwe generatie windevedermotten.

De eerste wulpen hebben afgelopen week eieren gelegd, drie of vier stuks in een klein kuiltje op de grond. In de loop van april en mei volgt de rest. Wulpen zijn forse vogels — de grootste van de steltlopers — en makkelijk te herkennen aan hun grootte, houding en natuurlijk de enorme, kromme snavel. En het geluid, kijk en luister ernaar op dit filmpje. In april en mei kun je ook familielid de regenwulp zien in Nederland, die hier op doortrek is van de Afrikaanse kust naar taiga en toendra in het hoge noorden. Intussen zitten wulpen op de eieren, het broeden duurt ongeveer vier weken. Dat doen ze in het oosten van het land en op de Waddeneilanden, in graslanden op zand en veen. Daar prikken ze met die lange snavel naar regenwormen en insectenlarven, terwijl ze in de herfst en winter aan de kust andere prooien zoeken.

Tekst: Nienke Lameris, Nature Today 
Foto's: Kars Veling, De Vlinderstichting; Koos Dansen