Natuurjournaal 23 september 2023

We hebben nog wat echte nazomerdagen in het vooruitzicht, maar voor spreeuwen is het nu tijd voor de vogeltrek. Niet alle Nederlandse spreeuwen hebben zin in zo’n reis, en blijven ’s winters hier. Een ander deel trekt wel weg, maar niet zo ver. Ze gaan naar België, Noord-Frankrijk, of het kanaal over naar Zuid-Engeland. Spreeuwen uit het noorden en oosten trekken de komende maand ook door en naar Nederland. Met z’n allen vormen ze enorme groepen, die ’s avonds als de bekende, golvende wolken van spreeuwen door de lucht bewegen. Ook overdag, op zoek naar voedsel, trekken ze in groepen op. En heel, heel soms zit daar een roze spreeuw tussen, een illustere dwaalgast uit Centraal-Azie. Maar zoeken naar een speld in een hooiberg is waarschijnlijk nog makkelijker dan zoeken naar een roze spreeuw in een vlucht spreeuwen.

De kweepeer heet ook wel kweeappel. In feite hebben we het dan over de vruchten. De boom heet een kwee. Het lijkt wel een kruising tussen een peer en een appel en is daar ook nauw verwant aan. In het Portugees heet hij een marmelo, waar het woord marmelade van afstamt. De vruchten zijn zo van de boom niet te eten, want ze zijn keihard en zuur. Je kan ze wel goed verwerken, bijvoorbeeld in kweeperenmarmelade, jam, likeur of gelei. De zachtroze bloemen zie je al in april, de goudgele vruchten zijn nu tot ongeveer half oktober te oogsten.

Tekst: Nienke Lameris, Nature Today en Mike Hirschler, IVN
Foto’s: Luc Hoogenstein, Saxifraga en Mike Hirschler, IVN