Nee, ik heb geen spijt...

Meer dan vijftig inzendingen ontvingen we op onze oproep, waarvan er uiteindelijk maar één in het themanummer een plek kon krijgen. Onder de inzendingen zaten tal van (ook) prachtige stukken die op heel verschillende manieren ideeën, zorgen, aansporingen en andere aspecten verwoorden. Het zou jammer zijn als die ongedeeld in het archief verdwijnen. Daarom  willen we, in aanloop naar de publicatie van het themanummer, een drietal ervan toch publiek maken. Wekelijks publiceren we er één. Dit is de column die Caroline Elfferich uit Pijnacker ons op 24 mei toestuurde.

Nee, ik heb geen spijt…

Inzichten kunnen veranderen. Een aantal jaren geleden leek het een fantastisch idee om de bloemarmoede in ons land te bestrijden door bloeiende planten in te zaaien. Leuk voor insecten én voor mensen. Nu vinden floristen dit idee bedenkelijk of zelfs regelrecht verwerpelijk! Met enige schroom moet ik bekennen dat ik vijf jaar geleden heb meegeholpen met het inzaaien van een idylle bij station Pijnacker-Zuid. Dit in het kader van het project ‘Idylle’, dat tussen 2013 en 2016 circa 43 idylles heeft opgeleverd in het hele land. Het was een initiatief van de Vlinderstichting en andere medeplichtige organisaties.

De idylle bij Pijnacker-Zuid bestaat uit twee lapjes grond, die tussen wegen en het spoor liggen ingeklemd, in afwachting van woningbouw. Op een herfstdag hebben we daar, met een groep belangstellenden, een weloverwogen zaadmengsel met 34 plantensoorten uitgestrooid. Op andere plekken in het dorp heb ik vaak gezien dat ingezaaide planten in bermen binnen de kortste keren werden overwoekerd door brandnetels en grassen. Hoe zou dat gaan in de idylle?

Het eerste jaar verschenen massaal inheemse pioniers, zoals Vroegeling en klaprozen. Het jaar daarop lieten enkele ingezaaide planten zich zien, waaronder Wondklaver en Beemdkroon. In de jaren die volgden heb ik de ontwikkeling van de vegetatie met verbazing en bewondering aanschouwd. Alle ingezaaide soorten kwamen in groter of kleiner aantal in bloei. In 2020 telde ik in totaal zo’n honderd plantensoorten in de idylle. Best veel voor een oppervlak van amper één hectare. Wat een weelde aan bloeiende planten! Van het vroege voorjaar tot de late herfst. Telkens anders en verrassend.

Het meest bloemrijk is het deel van de idylle waar de bodem bestaat uit ontzilt Noordzeezand, aangevoerd voor woningbouw. Daar waan ik mij soms in een alpenweitje, maar dan enkele meters onder zeeniveau. Hoe puristisch moeten we zijn met het resoluut afwijzen van inzaaien, in een land waar elke meter op de schop is gegaan? Uiteindelijk bepalen de lokale omstandigheden de overlevingskansen op lange termijn. De idylle zal dit jaar wellicht al onder woningen verdwijnen, maar van mijn betrokkenheid bij het inzaaien heb ik geen spijt.

Meld je aan voor gratis themanummer!

Wil jij het themanummer over inzaaien ook ontvangen? Reserveer dan voor 5 juli 2021 een gratis exemplaar via dit aanmeldformulier.

Eerder verschenen columns

• Burgerlijke ongehoorzaamheid op het balkon van Hanny Keulers

Het themanummer wordt mede mogelijk gemaakt door: KNBV, RAVON en Hugo de Vries Fonds. 

Tekst: FLORON
Column: Caroline Elfferich
Foto's: Caroline Elfferich; Remco van Vondelen