Natuurjournaal 23 februari 2021

In de herfst en de winter kan je onder zomereiken mooie ronde balletjes vinden op afgevallen bladeren. Ze liggen vaak ook los. Deze balletjes heten galappels. Zo'n ‘appeltje’ is glad, maximaal anderhalve centimeter groot, en vaak met mooie rode en gele accenten. Hierin zit de larve van een minuscule wesp. Als je deze gal in het begin van de herfst open zou maken, dan tref je er een wormpje in aan. In het vroege voorjaar zal je er een hele kleine wesp in vinden, met vleugels en al. Als de wesp helemaal klaar is, eet hij een gangetje naar buiten en vliegt weg. Appeltjes met een gat hebben dus geen bewoner meer. Het gros van de ongeveer vijfduizend (!) soorten wespen die we in Nederland hebben, is allemaal zo klein of kleiner! Daar heb je dus echt geen last van.

Als je momenteel langs de grote rivieren rijdt, over de A1 langs Arkemheen, in het Groene Hart, of je kijkt op het water van bijvoorbeeld de Randmeren, dan zie je grote groepen knobbelzwanen in de weilanden en in het water. Soms zijn er wel honderden bij elkaar. De dieren zoeken elkaar ’s winters op, op zoek naar goede voedselgebieden. Samen in het water houdt ook de wakken open om voedsel te kunnen blijven zoeken. Het zal ze ook zeker beschermen tegen roofdieren als vos en zeearend en heel misschien vinden ze het ook wel gewoon gezellig. Nesten maken ze ieder weer als paar apart. Zwanenparen blijven hun leven lang bij elkaar. Je kunt beter niet te dicht in de buurt van het nest komen. Om een kwade zwaan die zijn nest en/of jongen verdedigt te ontlopen, kan je beter een extra ommetje maken.

Tekst: Mike Hirschler, IVN
Foto's: Mike Hirschler, IVN; Rudmer Zwerver, Saxifraga