Strikt beschermde vermiljoenkever breidt zich verder uit

De vermiljoenkever geniet bescherming op Europees niveau via de Habitatrichtlijn. Daarom wordt de soort ook, relatief ten opzichte van veel andere keversoorten, op veel plekken geïnventariseerd. Na zijn ontdekking in Nederland in 2012 in Oost-Brabant, is inmiddels duidelijk dat hij een blijvertje is. Zelfs meer dan dat. Inmiddels is een groot aantal vondsten bekend uit gebieden met geschikt habitat van Zuid-Limburg tot aan Midden-Brabant en Zuid-Gelderland.

Noorden en westen

De vermiljoenkever is ook in het rivierengebied gevonden, maar er zijn nog geen vondsten bekend ten noorden van de Rijn en de Waal. Ook verder naar het westen in bijvoorbeeld De Biesbosch en Zeeland zijn nog geen vondsten. Het lijkt echter een kwestie van tijd voordat ook daar de soort zal aanslaan. De vermiljoenkever is een goede vlieger en geschikt leefgebied, vochtige bossen met dode bomen, is in andere delen van Nederland genoeg voorhanden. Afgaande op vondsten in de regio Gent in België en Sleeswijk-Holstein in Duitsland, lijkt het mogelijk dat er op korte termijn in Nederland vondsten worden gedaan tot in elk geval aan een denkbeeldige lijn van Zeeuws-Vlaanderen tot Noord-Twente.

Bescherming

De bescherming van de vermiljoenkever, die afhankelijk is van een continue aanwezigheid van significante hoeveelheden vers dood hout, is een uitdaging. De soort verbreidt zich goed en kan overal opduiken, is lastig te inventariseren en geniet nog onvoldoende bekendheid bij beleidsmakers, terreineigenaren en adviesbureaus. Het regelmatig onder de aandacht brengen van deze strikt beschermde soort is daarom van groot belang.

Volgend jaar komt de vermiljoenkever tien jaar in ons land voor en heeft hij zich als ‘bestendige soort’ bewezen. Vanaf dat moment zal de kever in de aanwijsbesluiten en beheerplannen van de Natura 2000-gebieden opgenomen gaan worden. Daarbij is het zaak dat bossen in Nederland de kans krijgen zich op een natuurlijke manier te ontwikkelen, waarbij aandacht voor dood hout en afstervende bomen van groot belang is.

Tekst: Ed Colijn, Jinze Noordijk & Theodoor Heijerman, EIS Kenniscentrum Insecten
Foto: Theodoor Heijerman
Kaart: EIS Kenniscentrum Insecten en NDFF