Kleine weerschijnvlinder na 17 jaar weer gezien
De VlinderstichtingBericht uitgegeven door De Vlinderstichting op [publicatiedatum]
2011 blijft een bijzonder vlinderjaar. Door het warme en zonnige weer vliegen vlinders erg goed en vroeg. Ook worden er veel bijzonderheden gemeld. Zo zijn bij Maastricht twee kleine weerschijnvlinders gezien.
De kleine weerschijnvlinder is geen vaste bewoner in Nederland. Er zijn wat oude waarnemingen van zwervende individuen en in de jaren veertig van de vorige eeuw was er een tijdelijke populatie in Gronsveld (LB). Van 1984 tot 1987 heeft de soort zich voortgeplant in de Vijlenerbossen (LB), maar vanaf toen zijn er alleen in 1994 waarnemingen van twee zwervers geweest in Simpelveld (LB) en de Millingerwaard (GLD). Het was dan ook een grote verrassing om de waarneming van maarliefst twee exemplaren (mannetjes) te horen uit de omgeving van Maastricht. De vlinders zijn er een aantal dagen gezien en mogelijk dat er ook vrouwtjes aanwezig zijn en dat ze gaan proberen zich voort te planten. De rupsen leven onder andere op diverse wilgensoorten en die zijn op de locatie volop aanwezig. De waarneming staat niet op zichzelf, want ook vanuit België komen berichten van zwervende weerschijnvlinders.
Zijn naam heeft de weerschijnvlinder te danken aan de bijzondere schubben die de vleugels bedekken. Deze zorgen ervoor dat, wanneer het licht er op een bepaalde manier op valt, de vleugels een prachtige glans krijgen. Er zijn twee vormen, namelijk één die een oranje en één die een felblauwe glans krijgt. Beide vormen zijn gemeld uit Zuid-Limburg.
De waarnemingen zijn nu trouwens veel vroeger dan de oude Nederlandse meldingen. De vroegste oude melding dateert van 28 juni, terwijl de kleine weerschijnvlinder dit jaar op 29 mei al voor het eerst is gezien. De soort vliegt nog tot ver in juli en als het weer goed is kunnen er nog meer worden gezien. Het leefgebied van de vlinder wordt in de atlas van de Nederlandse dagvlinders beschreven als bosrijke rivierdalen, bij rivieroevers en op open plekken en open paden in lichte, vochtige loofbossen.
Tekst en foto's: Kars Veling, De Vlinderstichting