Vruchtskelet in winterlicht

Bericht uitgegeven door FLORON op zondag 1 maart 2009

In de winter is er aan planten heel wat minder te beleven dan in voorjaar en zomer. Toch is er nog veel te zien. Ook aan niet-bloeiende planten. Wat te denken van het vruchtskelet van doornappel.

Eenjarige soorten overleven merendeels als zaad onder de grond en ontkiemen pas in het voorjaar. Anderen maken in de herfst al een start, maar wachten met groei en bloei toch tot de winter voorbij is. Aan meerjarige soorten is in de winter meestal al meer te zien, omdat ze bijvoorbeeld bovengronds een bladrozet overhouden.

Toch kun je ook van eenjarige soorten in de winter het nodige terugvinden. Als skelet. Afgestorven delen van de plant die nog niet zijn vergaan. Een mooi voorbeeld daarvan is doornappel. Een soort die in deze tijd van het jaar opvalt door de fraaie stekelige doosvruchten van afgelopen jaar. Om die reden werd doornappel ook wel gekweekt als sierplant voor droogboeketten.

We vinden dit familielid van de aardappel op zandige terreinen vooral in de duinen, het rivierengebied en de zandgronden in centraal Nederland. Maar ook daarbuiten kunnen we doornappel aantreffen op allerlei open plaatsen waar zandige grond vvermengd is met wat organisch materiaal. In de zomer gaan grote witte trechtervormige bloemen vooraf aan de ‘vruchtskeletten’ van volgend najaar.

Tekst en foto: Wout van der Slikke, FLORON