Zwarte engbloem in het duister

Bericht uitgegeven door FLORON op [publicatiedatum]

Wie door de Hollandse duinen fietst treft dit jaar bij Wassenaar een opmerkelijke situatie. Waar andere jaren frisgroene slingerplanten de lucht in krulden liggen nu stoffige, donkere doeken. Geplaatst door duinbeheerder Dunea. In een nieuwe poging de ongewenste Zwarte engbloem onder de duim te houden.

Zwarte engbloem (Vincetoxicum nigrum) is een klimplant met paarszwarte bloemen. De meeldraden zorgen voor een donkergeel hart. De uiteinden van de takken draaien om naburige planten of andere obstakels heen. Zwarte engbloem komt in ons land maar op een zeer beperkt aantal plaatsen voor. Het is een soort die van nature ook niet in ons land thuishoort. Toch weet hij zich op de plekken waar hij staat al decennia lang te handhaven. En, sinds een jaar of tien, ook uit te breiden.

Snel ging die uitbreiding eerst niet. De populatie bleef jarenlang min of meer stabiel. Tot een jaar of tien geleden. Toen ontdekte Harrie van der Hagen van duinbeheerder Dunea de eerste zaaddozen. Hij realiseerde zich dat daarmee ook de kans op ruimere verspreiding toenam. Tijd voor actie, want de beheerder ziet nu eenmaal niet graag een ‘vreemde eend in de bijt’. Tenminste niet als die de inheemse flora mogelijk overwoekert en verdringt. Daarom vindt gerichte bestrijding plaats: de plek wordt jaarlijks meermaals gemaaid. Nog voordat de planten massaal vrucht kunnen zetten.

Toch blijkt niet alleen zaad voor uitbreiding van de populatie te zorgen. De uitbreiding vindt sinds tien tot twaalf jaar vooral vegetatief plaats. Door losse delen van de plant, die weer wortelen en uitgroeien tot een nieuwe plant. Het maairegime alleen is daardoor onvoldoende.

En zo komen we terecht op het donkere doek. Dat moet uitkomst bieden. De planten, afgesloten van hun zonnige energiebron, moeten uitgeput raken en het loodje leggen. Of het doek voor Zwarte engbloem hiermee ook echt gevallen is zal volgend jaar nog moeten blijken. Immers, als er één soort bestand is tegen ‘duistere praktijken’, zal het Zwarte engbloem zijn.

Tekst en foto’s: Wout van der Slikke, FLORON

Met dank aan Harrie van der Hagen en Gijs ten Napel van Dunea voor informatie over het beheer.