Lynx in Limburg!

Bericht uitgegeven door de Zoogdiervereniging op 10 februari 2009

Lynx gezien in Limburg. Het verhaal van een heel bijzondere waarneming.

Heel af en toe wordt in Limburg een lynx gezien, of worden zijn sporen gevonden. Het is in de meeste gevallen erg moeilijk om de betrouwbaarheid van zulke waarnemingen te beoordelen. Het verhaal van Lien Haegeman maakt echter een goede indruk. Zij zag op 11 januari 2009, rond 11 uur 's avonds, vanuit de bijrijdersstoel van een rijdende auto bij goed maanlicht een groot katachtig zoogdier in de sneeuw zitten, zeker zo groot als een herdershond, met duidelijke pluimpjes op de oren. Het was langs de weg van Bergenhuizen naar Terlinden, dichtbij Noorbeek. Het dier zat slechts 3 à 4 meter van de weg af, rechts in het weiland. Ze reden achteruit en het dier liep achter de auto langs snel de weg over. Daarbij is Lien geen staart opgevallen; zou het dier een lange staart hebben gehad dan zou ze dat zeker gezien hebben. Het dier was hoog op de poten en licht van kleur, beige-achtig, zonder vlekken. Een dag later is Lien in het veld gaan kijken, maar door de smeltende sneeuw waren geen herkenbare sporen meer te vinden.

Deze recente waarneming in Zuid-Limburg sluit aan bij enkele eveneens betrouwbare waarnemingen net over de grens in de Voerstreek in 2008. Ook enkele jaren geleden werd daar af en toe een lynx gezien of gespeurd. Zulke waarnemingen doen de harten van natuurliefhebbers sneller kloppen, en kunnen de indruk wekken dat de lynx zich in ons land aan het vestigen is. Toch moeten we wat voorzichtig zijn met zulke verwachtingen. De lynx is gebonden aan grote bossen en heeft gigantisch grote territoria, van minstens 200 km². Op zo'n oppervlakte leven dan één mannetje en één vrouwtje. Er is in Limburg momenteel gewoonweg veel te weinig, en te versnipperd, bos voor permanente aanwezigheid van lynxen. Dat kan gaan veranderen door grootschalige natuurontwikkeling en het aan elkaar breien van de bossen. Daar wordt op diverse fronten aan gewerkt. Voedsel in de vorm van reeën is er nu al genoeg.

Vanuit de gebieden waar in de vorige eeuw lynxen werden uitgezet, de Vogezen en de Jura, is de populatie onze richting uitgegroeid; intussen leven er enkele individuen in de Duitse Noord-Eifel en de aangrenzende Belgische Ardennen. Van daaruit zullen sommige dieren af en toe eens een kijkje over de grens komen nemen. Per nacht leggen ze grote afstanden af, vaak tien tot twintig kilometer. Alleen als ze een grote prooi hebben geslagen, een ree bijvoorbeeld, blijven ze een paar dagen in de buurt om hem op te eten. Dus de lynx die gisteren bij wijze van spreken in de Hoge Venen zat, kan vandaag bij Vijlen rondlopen en morgen in het bos bij  's Gravenvoeren, om overmorgen weer naar de Ardennen over te steken. Een waarneming van een lynx blijft voorlopig dus nog iets heel bijzonders.

Zie ook het item dat L1 maakte via: www.trouw.nl/groen 

Tekst: Jaap Mulder, Bureau Mulder-natuurlijk, www.mulder-natuurlijk.nl

Foto: Lynx in de sneeuw in Duitsland, Rollin Verlinde, www.vildaphoto.net