Natuurjournaal 10 oktober 2024

Om de witte paardenhaartaailing te vinden, hoef je niet eens hele goede ogen te hebben. Het zijn kleine paddenstoelen, misschien maar vier centimeter lang. Deze kleine taailingsoort heeft een zwarte steel, die tegen de hoed aan heel licht is. Deze hoed is ook klein en crèmekleurig met slechts enkele lamellen eronder. Deze paddenstoeltjes behoren tot de opruimers in het bos, vooral bij eiken. Ze staan vaak op de nerf van oud, afgevallen blad. Je zou zeggen dat je die niet zo snel zal vinden, maar niets is minder waar. Je ziet het als je constateert dat de bruine bladeren van Amerikaanse eik of zomereik niet meer bruin zijn, maar helemaal licht verkleuren. Men zegt dat deze bladeren als het ware worden ‘leeggezogen’ door de paddenstoeltjes, alle voedingsstoffen die erin zaten zijn er dan uit. Even bukken (als je die verkleurde bladeren ziet) en je hebt ze. 

Heb jij wel eens een boom gezien met 'olifantenoren'? Het kan zijn dat er twee stammen van een boom laag bij de grond uit elkaar groeien. Er ontstaan dan twee hoofdstammen. Die twee stammen reageren beiden net even anders als er wind is. Er zal wrijving ontstaan, en dan kunnen de twee delen niet meer aan elkaar groeien. Daarvoor zijn de bewegingen in de twee delen te verschillend. Bomen proberen altijd om schade te repareren en dat doen ze door diktegroei. De boom maakt onderaan de splitsing extra hout aan ter compensatie. Als dat maar lang genoeg doorgaat, ontstaan er aan beide zijden van de scheur deze uitstulpingen, die olifantenoren worden genoemd. Dit verschijnsel komt wellicht vaker voor dan je denkt. Sommige boomsoorten hebben er meer aanleg voor dan andere. Robinia, beuk en esdoorn zijn er gevoelig voor. 

Tekst en foto's: Mike Hirschler, IVN