Natuurjournaal 8 oktober 2024

De meeste vinken blijven in de winter in Nederland, maar een deel verlaat in de herfst ons land. Vinken die in het noorden en noordoosten van Europa hun broedgebied hebben, trekken de komende weken naar het zuiden en zuidwesten van Europa en naar noordelijk Afrika. De vink heeft een krachtige, golvende vlucht en trekt bij voorkeur overdag. De najaarstrek kan heel massaal zijn: op trektelposten zijn vele duizenden vinken op een dag geen uitzondering. In het voorjaar keren ze terug en is de karakteristieke vinkenslag weer overal te horen.

Vlinders zie je in de herfst bijna niet meer, maar rupsen nog wel. Zij maken zich op voor de winter. De rietvink heeft zijn wetenschappelijke naam, Euthrix potatoria, te danken aan het gedrag van de rups. Eu betekent ‘veel’ en thrix is ‘haar’. Dat laat weinig aan de verbeelding over. Potatoria betekent ‘houdt van drinken’. De rups drinkt van druppels water of van dauw en de Nederlandse entomoloog Johannes Goedaert noemde de rietvink in 1662 al dronckaerdt, “om dat hy seer tot het drincken genegen was.” Rupsen van de rietvink zijn fors, zo’n vijf tot zes centimeter groot. En dat terwijl de vlinder slechts anderhalve centimeter meet. Net als alle rupsen is de rups van de rietvink een echte eetmachine: hij eet in zijn rupsenleven zo veel, dat hij als vlinder geen voedsel meer nodig heeft.

Tekst: Ineke Radstaat, Nature Today
Foto's: JA2020, Pixabay; Andre den Ouden, Saxifraga