Klimaatverandering zorgt voor meer builenbrand

Bericht uitgegeven door de Nederlandse Mycologische Vereniging op donderdag 24 september 2009

Builenbrand is een schimmelparasiet die in Nederland alleen op maïs voorkomt. In Mexico worden de onrijpe builen als lekkernij gegeten. Of de builenbrand die in Nederland voorkomt ook eetbaar en gezond is, moet nog nader worden onderzocht. Hiermee is builenbrand de enige parasitaire schimmel van akkerbouwgewassen die vanwege zijn eetbaarheid enigszins nuttig is.

In warme zomers komt builenbrand meer en meer voor op maïs, in Nederland de enige plant waarop deze schimmelparasiet voorkomt. Builenbrand is al van afstand uiterst eenvoudig te herkennen door eerst vuilwitte, later loodgrijze builen op de stelen of de kolven van maïs. Deze builen variëren in grootte van 2 tot 10 centimeter lang en 1 tot 4 centimeter dik. Builenbrand (wetenschappelijke naam Ustilago maydis) is met maïs vanuit Centraal-Amerika de wereld over gereisd. Het infecteert alleen maïs en enkele nauw verwante soorten die in Nederland niet voorkomen.

In Nederland veroorzaakt builenbrand weinig schade omdat de ziekte vooral goed gedijt bij hete, droge zomers. Dit betekent dat builenbrand bij een warmer wordend klimaat wel eens belangrijker kan worden bij ons.

In meer zuidelijke landen kan de schimmel meer schade berokkenen. Hoewel, schade? In Mexico worden de jonge vruchtlichamen van builenbrand als delicatesse gegeten, waarschijnlijk al sinds de Aztecen onder de naam Huitlacoche of Cuitlacoche. Of de Nederlandse builenbrand net zo goed eetbaar is is niet helemaal duidelijk. In ieder geval niet eten.

 

Tekst en foto's: A.J.Termorshuizen, Nederlandse Mycologische Vereniging