Weinig vorstschade voor wintertarwe
De NatuurkalenderBericht uitgegeven op zaterdag 14 februari 2009 door de Natuurkalender
Ondanks de grote vorstperiode staat het wintergraan er mooi bij in Nederland. Het gevaar is echter nog niet geweken: de vorst is nog amper uit de grond en de kans op een nieuwe vorstperiode is nog aanwezig. In buurlanden is wel vorstschade gemeld: 43 procent van de Duitse graantelers verwacht vorstschade te hebben.
Sneeuw als beschermlaag
Eind december doken de temperaturen onder het nulpunt; in sommige zuidelijke regio’s daalde het kwik zelfs onder de -20 ° Celsius. Gelukkig gebeurde dit vooral in gebieden waar eerst een pak sneeuw van soms meer dan 10 centimeter viel. De sneeuw werkte als isolatiedeken voor de granen. Op plekken waar geen beschermende sneeuw lag, werd het minder koud. Daarnaast zijn de zuidelijke provincies geen wintergraangebieden bij uitstek. In de belangrijke graangebieden in Zeeland en Groningen werd de -10 vaak niet gehaald.
Geleidelijke afkoeling en opwarming
Aan het begin en einde van de vorstperiode daalden en stegen de temperaturen redelijk geleidelijk hetgeen de kans op vorstschade ook beperkte. Vorst veroorzaakt namelijk vooral schade wanneer een langere vorstperiode gevolgd wordt door kwakkelend weer met afwisselend dooi en vorst. Onder deze omstandigheden zet de grond uit en krimpt afwisselend door vorst en dooi, waardoor de grond aan de planten trekt. Als de ondergrond zacht is, levert dat geen problemen op: planten worden alleen wat omhoog getrokken. Bij een bevroren ondergrond zitten de wortels echter vast en kan de voet van de plant van de wortels afgetrokken worden. Dit betekent het einde voor de plant.
Niet te vroeg juichen
Pas over een paar weken wordt precies duidelijk wat het effect van de vorstperiode op het wintergraan is. Als het goed is komt de groei de komende weken weer op gang. Daarnaast kan ook het weer ook nog roet in het eten gooien. De afgelopen weken kwam er weer nachtvorst, terwijl overdag de temperaturen vaak boven het vriespunt liggen.
Tekst: Sara Mulder, de Natuurkalender
Bron: Boerderij
Foto: Tarquin, GNU-licentie