Kortsnuitzeepaardjes vaker op Nederlandse kust
Stichting ANEMOON
21-JUL-2008 - Een kortsnuitzeepaardje is voor sportduikers een soort hoofdprijs die slechts door weinig duikers wordt gewonnen. De prijs bestaat dan niet uit het vangen of verzamelen van zo’n prachtig beestje, maar gewoon uit het geluk ze onder water tegen te mogen komen en er eventueel foto’s van te kunnen maken.
Bericht uitgegeven door Stichting ANEMOON op maandag 21 juli 2008
Een kortsnuitzeepaardje is voor sportduikers een soort hoofdprijs die slechts door weinig duikers wordt gewonnen. De prijs bestaat dan niet uit het vangen of verzamelen van zo’n prachtig beestje, maar gewoon uit het geluk ze onder water tegen te mogen komen en er eventueel foto’s van te kunnen maken.
Het kortsnuitzeepaardje, Hippocampus hippocampus (Linnaeus, 1758), is een vissoort van maximaal 15 centimeter lengte, die nauw verwant is aan de zeenaalden. Hij leeft in de ondiepe kustzone en vangt daar tussen de begroeiing kleine garnaaltjes, andere kreeftachtigen en de larven daarvan. Een bijzonder kenmerk van het zeepaardje is dat het mannetje een broedbuidel heeft. Deze zit vlak onder de buik. Het vrouwtje plaatst haar eitjes in de broedbuidel waar ze zich ontwikkelen en na een tijdje uitkomen. Het mannetje verzorgt dus de broedzorg.
De Nederlandse kust vormt de noordelijke verspreidingsgrens van deze soort. Tot recent waren ze extreem zeldzaam en werden ze zeker niet ieder jaar waargenomen. Door habitat veranderingen en waarschijnlijk ook door het afwezig blijven van strenge winters zien we dat de afgelopen jaren de soort aan een duidelijke opmars naar het noorden is begonnen. Er gaat geen jaar meer voorbij zonder dat er kortsnuitzeepaardjes worden waargenomen. En vissers in de buurt van de Waddenzee lijken ook steeds vaker zeepaardjes in hun netten te vangen.
Dit jaar zijn er al tenminste een vijftal zeepaardjes door sportduikers in de Oosterschelde waargenomen. Op 14 juli zijn er ook twee exemplaren gevonden in de monding van de Westerschelde bij Zoutelande en op 26 juni heeft de TX35 een vrouwtje kortsnuitzeepaardje in de Waddenzee gevangen. In de zomer van 2006 was het zelfs mogelijk om in de buurt van de Zeelandbrug bij Zierikzee vier tot vijf zeepaardjes tijdens een duik aan te treffen. De diertjes hadden het daar schijnbaar goed naar hun zin want ze bleven gedurende weken tot maanden op bijna dezelfde plaats zitten.
Dit is slechts één van de vele soorten vissen waarvan door habitat veranderingen en waarschijnlijk ook door klimaatveranderingen het verspreidingsgebied naar het noorden aan het opschuiven is.
Tekst en foto’s: Peter H. van Bragt, Stichting Anemoon
Een kortsnuitzeepaardje is voor sportduikers een soort hoofdprijs die slechts door weinig duikers wordt gewonnen. De prijs bestaat dan niet uit het vangen of verzamelen van zo’n prachtig beestje, maar gewoon uit het geluk ze onder water tegen te mogen komen en er eventueel foto’s van te kunnen maken.
 | |
| Vrouwtje kortsnuitzeepaardje, Oosterschelde 2008 | |
| |
|
 | |
| Mannetje kortsnuitzeepaardje, Oosterschelde 2007 |
De Nederlandse kust vormt de noordelijke verspreidingsgrens van deze soort. Tot recent waren ze extreem zeldzaam en werden ze zeker niet ieder jaar waargenomen. Door habitat veranderingen en waarschijnlijk ook door het afwezig blijven van strenge winters zien we dat de afgelopen jaren de soort aan een duidelijke opmars naar het noorden is begonnen. Er gaat geen jaar meer voorbij zonder dat er kortsnuitzeepaardjes worden waargenomen. En vissers in de buurt van de Waddenzee lijken ook steeds vaker zeepaardjes in hun netten te vangen.
Dit jaar zijn er al tenminste een vijftal zeepaardjes door sportduikers in de Oosterschelde waargenomen. Op 14 juli zijn er ook twee exemplaren gevonden in de monding van de Westerschelde bij Zoutelande en op 26 juni heeft de TX35 een vrouwtje kortsnuitzeepaardje in de Waddenzee gevangen. In de zomer van 2006 was het zelfs mogelijk om in de buurt van de Zeelandbrug bij Zierikzee vier tot vijf zeepaardjes tijdens een duik aan te treffen. De diertjes hadden het daar schijnbaar goed naar hun zin want ze bleven gedurende weken tot maanden op bijna dezelfde plaats zitten.
Dit is slechts één van de vele soorten vissen waarvan door habitat veranderingen en waarschijnlijk ook door klimaatveranderingen het verspreidingsgebied naar het noorden aan het opschuiven is.
Tekst en foto’s: Peter H. van Bragt, Stichting Anemoon