Natuurjournaal 16 juli 2024

Parnassia is vooral een kustplant die groeit in duinvalleien en langs strandvlakten. In het binnenland komt ze zeldzaam voor op bijvoorbeeld vochtige (blauw)graslanden, maar is ze op steeds minder plekken te vinden. Ben je nu aan de kust, kijk dan eens uit naar dit plantje, want ze staat nu in bloei. Ze heeft – voor haar formaat – grote witte bloemen die echte kunstwerkjes zijn. In het midden van de vijf roomwitte bloemblaadjes staat een ster van vijf witte meeldraden. Daartussen staan gele kransjes, het lijkt wel of er druppeltjes honing op zitten. Dat is slechts schijn, deze opvallende gele meeldraden zijn er alleen om insecten te lokken. Zodra de witte meeldraden hun stuifmeel hebben afgegeven, buigen ze omhoog en rijpt de stempel. De gele meeldraden lokken nog steeds bestuivers die de bloem bevruchten. Zo zorgt deze mooie bloem altijd voor kruisbestuiving.

Wanneer je hem ziet zitten, zou je niet kunnen raden dat deze sprinkhaan knalblauwe vleugels en poten heeft. Als je hem al ziet zitten, want de blauwvleugelsprinkhaan is een meester in camouflage. Het lijkt wel of hij uit zandkorrels bestaat. Deze sprinkhaan is dan ook alleen te vinden in droge, open gebieden zonder veel begroeiing. In Nederland zijn dat de duinen, zandverstuivingen en heidegebieden, en droge kalkgronden. Als je daar loopt, springen ze soms voor je uit en dan zie je de blauwe vleugels flitsen.

Tekst: Nienke Lameris, Nature Today
Foto's: Jan van der Straten, Saxifraga; Jaap Bouwman, Saxifraga