Natuurjournaal 17 mei 2023

Het is nu eigenlijk onmogelijk om ze níet te zien, de roze bloemetjes van de ooievaarsbek. Zowel zachte ooievaarsbek als kleine ooievaarsbek bloeien nu. De kleine planten voelen zich op allerlei plekken thuis, van stoep tot berm, akker tot weiland en van duin tot dijk. Overal kleuren ze de grond roze. Allebei de soorten hebben ronde bladeren die in lobben verdeeld zijn, bij de kleine ooievaarsbek zijn ze meestal dieper ingesneden. Door de haren op stengel en blad voelen de planten zacht aan. Als je goed kijkt, zie je dat de zachte ooievaarsbek zowel lange als korte haren heeft. Voor het laatste verschil moet je echt goed kijken. De stervormige stempel in het midden van de bloem, tussen de meeldraden, is bij zachte ooievaarsbek roze en bij kleine ooievaarsbek geel.

Slijkvliegen, ook elzenvliegen genoemd, zijn er nu veel. Het is een typisch insect. Je vindt ze bij de waterkant, met hun vleugels als een dakje over zich heen gevouwen. Van de drie soorten in Nederland is er maar eentje algemeen: de gewone slijkvlieg. De larven van slijkvliegen leven op de bodem van het water in de modder. Vandaar de naam. Daar jagen ze twee tot drie jaar op allerlei soorten organismen. Daarna verpoppen ze, in een zelf gegraven holletje in de vochtige grond nabij het water. Rond deze tijd komen ze uit. De volwassen dieren leven maar een week of twee en beginnen dan ook meteen eieren af te zetten. Dat doen ze net boven water op het blad van waterplanten. De eieren worden afgezet in plakkaten van tientallen bruine eieren. De ‘raketjes’ staan in geordende rijen. Op bijvoorbeeld gele lis en lisdodde zijn er veel te vinden. Net als de volwassen dieren zijn die eiplakkaten de moeite waard om eens goed te bekijken. Met een loep kan je de eieren pas echt goed zien.

Tekst: Nienke Lameris, NatureToday.nl en Mike Hirschler, IVN
Foto’s: Willem van Kruijsbergen, Saxifraga; Mike Hirschler, IVN