Opvallend veel paddenstoelen door ideaal weer op eilandje in het Veerse meer

Haringvreter is een onbewoond eiland gelegen in het Veerse Meer in de provincie Zeeland. Het eiland dankt zijn naam aan de vele zeehonden die vroeger op het eiland verbleven en door de locale vissers 'haringvreters' werden genoemd. Het eiland is tegenwoordig grotendeels beplant met bos en bestaat gedeeltelijk uit weidegebied. Het bos van circa 20 hectare bestaat uit zomereik en veldiep. De struiklaag bestaat uit meidoorns, gelderse roos, spaanse aak, sleedoorn en vlier. Het eiland wordt beheerd door Staatsbosbeheer.

De excursieleider sprak van een geslaagde excursie met boven verwachting veel paddenstoelen. Het voor veel paddenstoelen ideale weer van de laatste weken op de Haringvreter zal de hoofdoorzaak zijn voor het verschijnen van al die paddenstoelenpracht. Algemene soorten als de Geelsteelhertenzwam (Pluteus romelii), Grauwgroene hertenzwam (Pluteus salicinus), de Lilagrijze vezelkop (Inocybe griseolilacina) en tal van leemkelkjes (Tarzetta spec.) konden worden genoteerd maar ook meer zelzame soorten als de Giftige vezelkop (Inocybe erubescens RL, Bedreigd), de Gewone knolvezelkop (Inocybe praetervisa RL, Kwetsbaar) en de Trechteroesterzwam (Pluteus cornucopiae). De opvallende Zwavelmelkbekerzwam (Peziza michelii) werd zelfs op meerdere locaties aangetroffen. Deze 2 tot 5 centimeter grote bekerzwam is te herkennen aan de roodbruine kleur met vaak een violette zweem aan de binnenzijde. De buitenkant is zwak korrelig met een lichtere roodbruine kleur. Bij beschadiging wordt een heldere vloeistof uitgescheiden die na circa een halve minuut lichtgeel tot zwavelgeel begint te verkleuren. De op de bodem groeiende Zwavelmelkbekerzwam heeft een voorkeur voor kalkrijke leem- en kleibodems. Ze komt ook in de duinen voor, maar dan vrijwel altijd in de nabijheid van (schelpen)paden. De Zwavelmelkbekerzwam werd ook buiten de Haringvreter opgemerkt op de buitenplaats Berkenbos. 

Extreem weer

Op veel plaatsen in Nederland viel extreem veel regen die vaak gepaard ging met onweer. Vooral het zuiden van het land werd erdoor geteisterd. PLaatselijk veroorzaakte hagelstenen zo groot als tennisballen grote schade aan kassen, auto's en daken. Vooral de gemeenten Someren, Asten en Deurne, met veel glasbouw, werden getroffen. In andere delen van Nederland viel weer nauwelijks neerslag van betekenis hoewel locale buien soms hevig konden zijn. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, is een te veel aan hemelwater niet gunstig voor de ontwikkeling van veel paddenstoelensoorten. De hoeveelheid neerslag op de Haringvreter zal ideaal zijn geweest voor de ontwikkeling van een groot aantal paddenstoelensoorten.

Tekst: Martijn Oud, Nederlandse Mycologische Vereniging
Foto's: Henk Remijn, Nederlandse Mycologische Vereniging; Martijn Oud, Nederlandse Mycologische Vereniging