Goed jaar voor de gestreepte waterroofkever

Bericht uitgegeven door EIS-Nederland op donderdag 25 oktober 2012

Oktober is dé maand om het aantal gestreepte waterroofkevers te inventariseren. In de nazomer verpoppen de larven van dit waterorganisme zich namelijk tot hun volwassen stadium. 2012 lijkt een uitzonderlijk goed jaar te zijn voor dit strikt beschermde en zeldzame insect: in totaal telde Stichting EIS-Nederland 227 exemplaren.

Begin oktober inventariseerde Stichting EIS-Nederland een deel van het (potentiële) verspreidingsgebied van de gestreepte waterroofkever (Graphoderus bilineatus), als onderdeel van het vorig jaar gestarte trendonderzoek. In totaal werden in zes dagen tijd maar liefst 227 exemplaren geteld verdeeld over de Nieuwkoopse Plassen (39 exemplaren), Loosdrechtse Plassen (129 exemplaren) en Tienhovense Plassen (59 exemplaren).

Ter vergelijking: in 2005 werden in de Nieuwkoopse Plassen bij een veel hogere vangstinspanning slechts zeven exemplaren gevangen. Het aantal exemplaren in dit gebied werd toen geschat op minder dan 0,05 per strekkende meter oever. Nu ligt dat op 0,2 exemplaar per meter. Ook bij Loosdrecht, waar vanouds de hoogste dichtheden van deze soort gevonden worden, lijken de aantallen hoger dan ‘normaal’. Het maximum aantal exemplaren dat hier ooit in één seizoen gevangen is, is 59 (in 2007). Komende jaren zal moeten blijken of het hier gaat om een uitzonderlijk ‘goed jaar’, of dat er sprake is van een systematische toename. Als alles goed gaat zullen de eerste resultaten van het trendonderzoek over ongeveer twaalf jaar zichtbaar zijn.

De gestreepte waterroofkever, niet te verwarren met de alom bekende geelgerande waterroofkever, is samen met de groene glazenmaker, grote vuurvlinder en grote modderkruiper één uit het rijtje markante ‘natte’ soorten met de beginletter G waarvoor Nederland een zeer belangrijke verantwoordelijkheid draagt. Elders in West-Europa komen deze soorten vrijwel niet (meer) voor. De gestreepte waterroofkever leeft vooral in schoon, open water met een rijke oevervegetatie en is daarmee een goede indicator van een goede waterkwaliteit en een gezond ecosysteem. Meer dan terecht heeft deze soort dan ook een plaatsje verworven op de Europese Habitatrichtlijn.

Tekst en foto: Bram Koese, Stichting EIS-Nederland