In mei leggen ook Adderzeenaalden hun ei(eren)
Stichting ANEMOONBericht uitgegeven door Stichting ANEMOON op zaterdag 10 mei 2008
Rond deze tijd van het jaar kun je adderzeenaaldmannetjes met hun broedsel onder de buik in de zilte wateren van onze kust tegenkomen. De adderzeenaald is een bijzondere fraaie vis die sportduikers steeds vaker in de Zeeuwse Delta en dan vooral langs de dijken en in de Oosterschelde aantreffen.
Adderzeenaalden zijn na twee jaar geslachtsrijp en dan zien we een opmerkelijk biologisch fenomeen. De vrouwtjes plakken tot 1000 eitjes onder de buik van het mannetje. Daar blijven ze door een slijmlaagje zitten tot ze na ongeveer vier weken uitkomen. De broedzorg komt daarmee volledig onder verantwoordelijkheid van het mannetje. Het vrouwtje neemt gelijk na het leggen de eitjes de vinnen en kijkt niet meer naar haar broed om. Na het uitkomen van de jonge Adderzeenaaldjes worden ze ook door de vader aan hun lot overgelaten.
Adderzeenaalden zijn in meer opzichten opmerkelijke vissen. Ze hebben geen borst- of staartvinnen. Zoals hun naam al aangeeft zijn ze naaldvormig en langgerekt van vorm. De staart eindigt gewoon in een punt. Door hun bouw zijn het zeer slechte zwemmers. Het lichaam is goudgeel. De kop is fraai versierd met een rode horizontale streep en op het lichaam staan verticale korte blauwe streepjes die aan beide kanten een smalle zwarte band hebben. De kleur intensiteit van de banden kan zeer variabel zijn. Ze kunnen 40-60 centimeter lang worden.
De adderzeenaald is een typische West-Europese vissoort die van nature van zuid Portugal tot aan het midden van de westkust van Noorwegen en rondom de Britse eilanden en bij IJsland voorkomt. In de Nederlandse kustwateren was het een schaarse vissoort. De laatste jaren is hij echter met een opmerkelijke opmars bezig. Waarschijnlijk is zijn opkomst vooral te danken aan de introductie van grote bruinwieren waar ze zich graag tussen verstoppen en naar voedsel zoeken. Het voedsel van de Adderzeenaald bestaat uit kleine kreeftachtigen en vislarven die zij met hun pipetvormige snuit uit het water opzuigen. Ze zijn nauw verwant aan de andere zeenaalden maar ook aan het zeepaardje.
Tekst en foto’s: Peter H. van Bragt